光と闇の童話
Hikari to Yami no Douwa
เทพนิยายแห่งแสงสว่างและความมืดมิด
【そして歴史だけが残った……】
【Und nur die his ist übring geblieben】
【และประวัติศาสตร์ที่ยังหลงเหลือไว้นั้น... 】
「待てよぉ……ウィル」
「遅いよ兄さーん！」
「まってよお兄ちゃ……うええええん」
「ああ、ご めんよ ルイー。痛かったなー」
「おい、井戸んとこになんか落ちてるー！」
「お前なぁ」
“Matte yoo... Will!”
“Osoi yo, nii sa-n!”
“Matte yo onii cha... ueeeeen!”
“Aa, gomen yo, Louis. Itakkatta na~”
“Oi, idon toko ni nanka ochiteru-!”
“Omae naa.”
"รอด้วยสิ วิลล์!"
"พี่น่ะ ช้าชะมัดเลย!"
"รอด้วย พี่จ๋... โอ๊ยย!"
"อ๊ะ ขอโทษนะ หลุยส์ ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม"
"นี่ มีอะไรหล่นออกมาจากบ่อน้ำด้วยล่ะ—!"
"นายนี่น้า"
【Das Märchen des Lichts und Dunkels】
【Das Märchen des Lichts und Dunkels】
【เทพนิยายแห่งแสงสว่างและความมืดมิด 】
「そこ、足元に気をつけて」
「うん」
「大丈夫？ 怖くないかい？」
「えぇ、それより私今とてもドキドキしている わ。 だって森は、世界はこんなに広いんですもの！」
「じゃあ今日はとっておきの場所を教えてあげるね。行こう！」
「う ん！」
“Soko, ashimoto ni ki wo tsukete.”
“Un.”
“Daijoubu? kowaku nai kai?”
“Ee, sore yori watashi ima totemo dokidoki shite iru wa. datte mori wa, sekai wa konna ni hiroin desu mono!”
“Jaa kyou wa totteoki no basho wo oshiete ageru ne. Ikou!”
“Un!”
"ระวังตรงนั้นด้วยนะ"
"อื้อ"
"ไม่เป็นไรนะ? กลัวรึเปล่า?"
"ไม่เป็นไรจ้ะ ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้ฉันน่ะตื่นเต้นมากเลยล่ะ ก็ทั้งป่า ทั้งโลกใบนี้มันกว้างใหญ่ขนาดนี้เลยเนอะ!"
"งั้น วันนี้จะพาไปที่ดี ๆ ที่เคยบอกไว้นะ ไปกันเถอะ!"
"จ้ะ!"
見上げれば丸い夜空 揺らめく蒼い月夜
神の名を呪いながら 奈落の底で唄う……
Miagareba marui yozora yurameku aoi tsukiyo
Kami no na wo noroi nagara naraku no soko de utau......
แหงนเงยมองฟากฟ้าราตรีที่โอบล้อมจันทร์สีน้ำเงินอันสั่นไหว
พลางสาปส่งนามของพระผู้เป็นเจ้า ขับขานบทเพลงจากก้นบึ้งขุมนรก……
盲（めし）いた闇で彼が 光だと思っていたのは 誤りで
その温もりの名は 愛だと 後に知った
Meshiita yami de kare ga hikari da to omotte ita no wa ayamari de
Sono nukumori no na wa ai da to nochi ni shitta
ตัวเขาเมื่อยามดวงตามืดบอด ได้เคยหลงผิดคิดไปว่าเป็นแสงสว่าง
ตราบจนได้รู้ในที่สุด ว่านามของความอบอุ่นนั้นคือความรัก
初めての友達は 蒼い瞳の可愛い女の子（Mädchen） お別れさ
その切なさの名が 恋だと 遂に知らず
Hajimete no tomodachi wa aoi me no kawaii Mädchen owakare sa
sono setsuna sa no na wa koi da to tsui ni shirazu
ตอนแยกจากเพื่อนคนแรก เด็กหญิงน่ารักผู้มีดวงตาสีฟ้าสดใส
ก็มิได้รู้เลยแม้แต่นิด ว่าความเจ็บปวดนั้นเรียกว่ารัก
花に水を遣るように 儘（まま） 罪には罰が要る 嗚呼
やがて《迎宵》(Guten Abend)疾しる《第七の物語》(Sieben Märchen)
摂理（神）に背を向けて──
Hana ni mizu wo yaru you ni mama tsumi ni wa batsu ga iru aa
Yagate Guten Abend hashiru Siebte Märchen
Kami ni se wo mukete---
เปรียบเช่นการรดน้ำแก่มวลดอกไม้ บาปนั้นสมควรได้รับการพิพากษา อา
เอ่ยคำ < สายัณห์สวัสดิ์ > ในยามท้ายสุด ออกไล่ล่า < เรื่องราวทั้งเจ็ด >
และหันหลังให้กับ (ความปรารถนาของ) พระผู้เป็นเจ้า—
【Drei…zwei…eins…】
【Drei…zwei…eins…】
【สาม... สอง... หนึ่ง...】
見下ろせば昏い大地 揺らめく紅い焔尾（炎）
母の瞳に抱かれながら 奈落の底へ堕ちる……
Mioroseba kurai daichi yurameku akai honoo
Haha no me ni dakare nagara naraku no soko e ochiru......
ก้มลงมองผืนดินมืดทะมึน เห็นแสงไฟสีแดงฉานสั่นไหว
ถูกโอบกอดไว้ด้วยสายตาของมารดา ยามร่วงหล่นลงสู่ขุมนรก......
「寂れた村…まるで墓場ね…」
「エリーゼ…童話は、何刻だって墓場から始まるものさ…」
“Sabireta mura... marude hakaba ne...”
“Elise... douwa wa, itsu datte hakaba kara hajimaru no sa...”
"หมู่บ้านที่เงียบเหงาเนี่ย... อย่างกับสุสานเลยเนอะ..."
"เอลิเซ่... เทพนิยายน่ะ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็มีจุดเริ่มต้นมาจากสุสานนะ..."
＜何故 コノ村ニハ 今 誰モイナイノ？）
（──其れは 昔 皆 死んじゃったからさ＞
＜ジャ...何故 昔 村人 皆 死ンジャッタノ？）
（──其れは 黒き 死の 病 のせいさ＞
＜ジャ...何故 ソノ森ノ 村ニ 母子(親子)ハイタノ？）
（──其れは 或の【イド】が 呼んだからさ＞
＜ジャ...何故 【イド】ハ 何ノ為ニ 人ヲ呼ブノ？）
（──其れこそが 奴の本能だからさ＞
<Naze kono mura ni wa ima dare mo inai?
──sore wa minna mukashi shinjatta kara sa>
<Ja... naze mukashi murabito minna shinjatta no?
──sore wa kuroki shi no byou no sei sa>
<Ja... naze sono mori no mura ni oyako wa ita no?
──sore wa aru no ido ga yonda kara sa>
<Ja... naze ido wa nan no tame ni hito wo yobu no?
──sore koso ga yatsu no honnou dakara sa>
< ทำไมหมู่บ้านนี้ ถึงไม่มีใครอยู่เลยสักคนล่ะ?
──นั่นก็เพราะว่าทุกคนตายจากไปนานแล้วน่ะสิ >
< งั้น... ทำไมชาวบ้านทุกคนถึงตายล่ะ?
──นั่นก็เพราะว่าการระบาดของกาฬโรคน่ะสิ >
< งั้น... ทำไมถึงยังมีแม่ลูกคู่หนึ่งอาศัยอยู่ในป่านั้นล่ะ?
──นั่นก็เพราะว่า Id เรียกหาพวกเขาน่ะสิ >
< งั้น... ทำไม Id ถึงเรียกหาผู้คนกันนะ?
──นั่นเป็นเพราะสัญชาตญาณของเขาน่ะ >
嗚呼 墓穴掘っても 掘っても 掘っても 必死に掘っても キリがない
「悲惨な時代さ」
嗚呼 死体と土塊（つちくれ） 死体と土塊 死体と土塊 多層菓子(Mille-feuille)
「無惨な事態さ」
Aa hakai hotte mo hotte mo hotte mo hisshi ni hotte mo kiri ga nai
“Hisan na jidai sa”
Aa shitai to tsuchigure shitai to tsuchigure shitai to tsuchigure Mille-feuille
“Muzan na jidai sa”
อา ไม่ว่าจะขุด ขุด ขุดลงไปในหลุมศพ พากเพียรขุดเท่าไหร่ก็ไม่จบสิ้น
"ช่างเป็นยุคสมัยอันน่าเวทนา"
อา ซากศพและก้อนดิน ซากศพและก้อนดิน มิลเฟยของซากศพและก้อนดิน
"ช่างเป็นยุคสมัยอันน่าสังเวช"
生命の目的は 生きる事と増える事
殺せと! 侵せと! 【イド】は唄う
Seimei no mokuteki wa ikiru koto to fueru koto
Korose to! Okase to! Ido wa utau
เป้าหมายในการมีชีวิต คือการมีลมหายใจอยู่ คือการเพิ่มจำนวนขึ้น
จงฆ่าฟัน! จงทำลาย! Id ได้ร้องขาน
「増え過ぎても…結局宿主を殺してしまうのにね… 」
「人と大地の関係と同じさ…さぁ、物語を続けようか…」
“Fue sugite mo... kekkyoku yadonushi wo koroshite shimau no ni ne...”
“Hito to daichi no kankei to onaji sa... saa, monogatari wo tsudzuke you ka...”
"พอเพิ่มจำนวนมากเข้า... สุดท้ายก็สังหารเจ้าบ้านของตนเองสินะ..."
"ความสัมพันธ์ของมนุษย์กับผืนดินก็เหมือนกันนั่นล่ะ... เอ้า มาดำเนินเรื่องต่อกันเถอะ..."
【仄昏き宵闇の森】
【Der Weit der Abenddämerung】
【ณ ผืนป่าสลัวแสงยามพลบค่ำ】
（「おいHans、本当にこっちでいいのかぁ？」
「さあなあ、こっちだって知るかよぉ」
「ったくよお・・・気味の 悪い森だぜぇ」
「お！ あのガキ、噂のThüringenの魔女のガキじゃねえか？」
「っひょお～！ こいつぁ ついてるぜ！」
「な！」）
“Oi Hans, hontou ni kocchi de ii no kaa?”
“Saa naa, kocchi da tte shiru ka yoo.”
“Ttaku yoo... kimi no warui mori da zee.”
“O! Ano gaki, uwasa no Thüringen no majo no gaki janee ka?”
“Hyoo~! Koitsu wa tsuiteru ze!”
“Na!”
"เฮ้ย ฮานส์! แน่ใจนะว่าที่นี่?"
"ก็นะ ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ"
"ให้ตายสิวะ... ป่านี่มันโคตรน่าขนลุกเลย"
"โอ๊ะ! ไอ้เด็กนั่น ลูกชายของแม่มดแห่งทูรินเจียผู้โด่งดังใช่ไหม?"
"โอ้วว~! เรานี่โคตรโชคดีเลย!"
"ใช่ไหมเล่า!"
夜露に濡れた 苔藻を踏み鳴らす 少年の
その足取りは 哀しい程に軽く 少年を
Yotsuyu ni nureta kokemo wo fuminarasu shounen no
Sono ashidori wa kanashii hodo karuku shounen wo
เด็กชายก้าวเดินไปเหนือผืนหญ้าซึ่งเปียกปอนด้วยน้ำค้างยามค่ำ
ฝีเท้านั้น ช่างแผ่วเบาและแสนเศร้า
「もし、坊ちゃん！」
「坊ちゃ～ん」
「えっ？」
“Moshi, bocchan!”
“boccha~n”
“Eh?”
"หวัดดีเจ้าหนู!"
"เจ้าหนู~"
"เอ๊ะ?"
「我々は賢女殿に用事があってやって来たんですが」
「坊ちゃんにご一緒させてもらってもよろしいでしょうか？」
「もちろん構いませんよ。それでは僕が母の所へ？ご案内いたしましょう」
「Danke schön!」
“Wareware wa kenjo dono ni youji ga atte yatte kitan desu ga.”
“Bocchan ni goissho sasete moratte mo yoroshii deshou ka?”
“Mochiron kamaimasen yo. Sore de wa boku ga haha no tokoro he? Goannai itashi mashou.”
“Danke schön!”
"พวกเรามีธุระต้องมาหาท่านนักปราชญ์น่ะ"
"เจ้าหนูพอจะช่วยไปด้วยกันหน่อยได้หรือเปล่า?"
"ได้แน่นอนครับ งั้นผมจะพาไปหาท่านแม่เอง"
"ขอบใจมาก!"
呼び止めた声は 下卑た響きで されど彼はまだ知らない
嗚呼 世界の作為など 世間の悪意など 何ひとつ触れぬまま育ったから
友達を抱いたまま→招かざる客を連れ→優しい母の元へと→そして...
Yobi tometa koe wa gebita hibiki de saredo kare wa mada shira nai
Aa sekai no sakui na do seken no akui na do nani hitotsu furenu mama sodatta kara
Tomodachi wo daita mama -> manekazaru kyaku wo tsure -> yasashii haha no moto he -> soshite...
เสียงเรียกที่หยุดเขาไว้ ช่างกักขฬะต่ำช้า แต่กระนั้น เด็กน้อยก็มิได้ล่วงรู้
อา เป็นเพราะเติบโตมาโดยไม่เคยสัมผัสถึงเจตนา หรือความโหดร้ายของโลก
โอบกอดเพื่อนตัวน้อยเอาไว้ → นำทางแขกไม่ได้รับเชิญ → ไปหามารดาผู้อ่อนโยน → และแล้ว...
「母上、ただいま戻りました」
「お帰り……その男は何者――」
「坊ちゃんご苦労さん！！」
「うわああああ あ……」
「メルーー！！」
“Hahaue, tadaima modorimashita.”
“Okaeri...... sono otoko wa nani mono--"
“Bocchan gokurousan!!”
“Uwaaaaa...”
“Meru--!!”
"ท่านแม่ กลับมาแล้วครับ!"
"ยินดีต้อนรับจ้ะ...... แล้วผู้ชายพวกนั้นเป็นใคร—"
"ขอบใจนะ ไอ้หนู!!"
"อ๊าาาาา......"
"เมร์—!!"
見渡せば──
Miwataseba—
เพียงคลาดสายตาไป—
鳥に羽が有るように 儘 夜には唄がある 嗚呼
いずれ《迎暁》(Guten Morgen) 染まる《薔薇の庭園》(Rosen Garten)
摂理(神)を背に受けて──
Tori ni hane ga aru you ni mama yoru ni wa uta ga aru aa
Izure Guten Morgen somaru Rosen Garten
Kami wo se ni ukete—
ราวกับวิหคที่สยายปีก และขับขานบทเพลงแด่ยามค่ำคืน อา
สักวันหนึ่งจะเอ่ยคำ < อรุณสวัสดิ์ > ฉาบย้อมสีสันให้ < สวนกุหลาบ >
น้อมรับพระผู้เป็นเจ้า—
【Drei…zwei…eins…】
【Drei... zwei... eins... 】
【สาม... สอง... หนึ่ง】
キミが今笑っている、眩い其の時代に
誰も恨まず、死せることを憾まず、必ず其処で逢おう
『光と闇の童話【Märchen】』
Kimi ga ima waratte iru, mabayui sono jidai ni
Daremo uramazu, shiseru koto wo uramazu, kanarazu soko de aou
“Hikari to yami no Märchen”
ในยุคสมัยอันเจิดจ้า จนบัดนี้เธอก็ยังยิ้มแย้มอยู่
ไม่ต้องเจ็บแค้นใคร ไม่ต้องเสียใจให้กับความตาย พวกเราจะต้องได้พบกันที่นั่นอย่างแน่นอน
‘เทพนิยายแห่งแสงสว่างและความมืดมิด’
（第七の墓場...さぁ、復讐劇の始まりだ）
“Dainana no hakaba... saa, fukushuugeki no hajimari da.”
(ณ สุสานที่เจ็ด... เอาล่ะ นาฏกรรมล้างแค้นได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น