四季折の羽 (Shikiori no Hane)
(ขนนกสี่ฤดู)
Composition & Arrangement : HitoshizukuP x Yama△
Lyrics : HitoshizukuP
Translate to English : http://papercoleena.tumblr.com/
Translate to Thai : KOYURI
「いつか綺麗な声が出なくなっても…それでも私を愛してくれますか？」
"หากในสักวันหนึ่ง ข้าหาได้มีเสียงที่ไพเราะเฉกเช่นนี้แล้วไซร้...ถึงตอนนั้น ท่านจะยังคงรักข้าอยู่ไหม?"
舞い落ちる粉雪が
山の背を白く染める
寂れた村の あばら家で
二人、身を寄せ合う 冬の夜
Mai ochiru konayuki ga
Yama no se wo shiroku someru
Sabireta mura no abaraya de
Futari, mi wo yoseau fuyu no yoru
เจ้าละอองหิมะโปรยปราย
ปกคลุมภูเขาด้วยสีขาวโพลนพิสุทธิ์
สองร่างแนบชิดภายในกระท่อมหลังเก่า ณ
หมู่บ้านอันโดดเดี่ยว
โอบกอดกันอยู่ในค่ำคืนแห่งเหมันตกาล
「出会った日も、雪だった」
あなたが 微笑みつぶやく
囲炉裏火（いろりび）に火照（ほて）った顔を
大きな袖の影に隠した
"Deatta hi mo, yuki
datta"
Anata ga hohoemi tsubuyaku
Iroribi ni hotetta kao wo
Ookina sode no kage ni kakushita
"หิมะตกแบบนี้ช่างเหมือนกับวันที่เราเจอกันเลยนะ"
ท่านเปรยด้วยรอยยิ้ม
และข้าก็พยายามซุกซ่อนใบหน้าแดงก่ำของตัวเองเอาไว้
ด้วยการซบลงกับเงาแขนเสื้อของท่าน
春の訪れを
息吹の歓び さえずる鳥達と 歌う
「綺麗な声だね」と あなたが言った
ただそれが、その言葉が、嬉しくて
Haru no otozure wo
Ibuki no yorokobi saezuru tori-tachi to utau
"Kirei na koe da ne" to
anata ga itta
Tada sore ga, sono kotoba ga, ureshikute
ยามที่วสันตกาลมาเยี่ยมเยือน
เฝ้าขับขานบทเพลงด้วยลมหายใจอันท่วมท้นไปด้วยความสุขสันต์ร่วมกับเจ้านกน้อย
"เสียงของเจ้าช่างไพเราะเหลือเกิน"
ท่านเอ่ย
เพียงแค่คำนั้น ข้าก็มีความสุขยิ่งแล้ว
「いつか、綺麗な声が出なくなっても、
それでも、私を愛してくれますか？」
「当たり前だよ」って 優しく笑い
そっと 大きな手が頬を撫でた
"Itsuka, kirei na koe ga
denaku natte mo,
Sore demo, watashi wo aishite kuremasu ka?"
"Atarimae da yo" tte
yasashiku warai
Sotto ookina te ga hoo wo nadeta
"หากในสักวันหนึ่ง
ข้าหาได้มีเสียงที่ไพเราะเฉกเช่นนี้แล้วไซร้
ถึงตอนนั้น ท่านจะยังคงรักข้าอยู่ไหม?"
"แน่นอนสิ"
ท่านตอบด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
พลางมือใหญ่ก็ไล้ลูบไปบนแก้มข้าอย่างนุ่มนวล
青葉照る 夏の午後
あなたが病に倒れた
貧しい夫婦（めおと）暮らしでは
あなたを治す薬は 買えない
Aoba teru natsu no gogo
Anata ga yamai ni taoreta
Mazushii meoto kurashi de wa
Anata wo naosu kusuri wa kaenai
ใบไม้หนึ่งปลิดปลิวยามบ่ายวันคิมหันต์
ตัวท่านทรุดกายล้มลงด้วยอาการป่วยไข้
แล้วชีวิตคู่ยากจนของเราเช่นนี้นั้น
คงไม่อาจหาซื้อยามารักษาท่านได้อย่างแน่นอน
明くる日も 明くる日も
ただ、ひたすらに機（はた）を織る
儚き紅葉（もみじ）の葉のように
あなたの命を、散らせはしない
Akuruhi mo akuruhi mo
Tada, hitasura ni hata wo oru
Hakanaki momiji no ha no you ni
Anata no inochi wo, chirase wa shinai
ในวันถัดมา และถัดมา
ข้าได้แต่ใช้เวลาหมดไปกับการทุ่มเททอผ้า
เพราะข้ามิอาจจะปล่อยให้ชีวิตของท่าน
ต้องปลิดปลิวเหมือนเช่นใบไม้ร่วงอย่างเด็ดขาด
季節は流れて
夏の終わりを告げる鈴虫が リン、と鳴く
「綺麗な指だね」と 傷だらけの手を握る、その手が
あまりにも冷たくて…
Kisetsu wa nagarete
Natsu no owari wo tsugeru suzumushi ga RIN, to naku
"Kirei na yubi da ne"
to kizu darake no te wo nigiru, sono te ga
Amari ni mo tsumetakute...
ฤดูกาลผันผ่านไป
เสียงจิ้งหรีดกรีดกริ่งพร่ำบอกถึงการสิ้นสุดของหน้าร้อน
"ช่างเป็นนิ้วที่งดงามยิ่งนัก"
ท่านเอ่ยพลางกุมมือที่เต็มไปด้วยบาดแผลของข้า
แต่ทว่ามือของท่านนั้นกลับเย็นเฉียบเสียเหลือเกิน
「いつか綺麗な指がなくなっても、
それでも私を愛してくれますか？」
「当たり前だよ」って 咳（せ）き込みながら
痛む指を 大きな手が包んだ
"Itsuka kirei na yubi ga
nakunatte mo,
Sore demo watashi wo aishite kuremasu ka?"
"Atarimae da yo" tte
seki komi nagara
Itamu yubi wo ookina te ga tsutsunda
"หากในสักวันหนึ่ง
ข้าหาได้มีนิ้วที่งดงามเฉกเช่นนี้แล้วไซร้
ถึงตอนนั้น ท่านจะยังคงรักข้าอยู่ไหม?"
"แน่นอนสิ" ท่านไอสำลัก
พลางมือใหญ่ก็กอบกุมนิ้วที่เต็มไปด้วยรอยแผลของข้าเอาไว้
昼も夜も 機を織り続けて
早く早く、薬を買わなければ…
もう少し、あと少し、紅葉（もみじ）が散る前に
この指が止まるまで… この羽が、尽きるまで…
Hiru mo yoru mo hata wo ori tsudzukete
Hayaku hayaku, kusuri wo kawanakereba...
Mou sukoshi, ato sukoshi, momiji ga chiru mae ni
Kono yubi ga tomaru made... kono hane ga, tsukiru made...
ไม่ว่าจะวันหรือว่าคืน
ก็จะยังคงทอผ้าต่อไป
เร็วขึ้นอีก เร็วขึ้น
ต้องรีบซื้อยามาให้ได้...
อีกแค่นิดเดียว ขออีกแค่เพียงนิดเดียว
ก่อนที่ใบไม้แดงจะโรยร่วงลง
จนกว่าที่นิ้วทั้งหมดจะขยับไม่ได้...
จนกว่าที่ขนนกนี้จะถูกใช้หมดไป...
――嗚呼 落日の風――
――無情に朽ちていく実の――
――灯火を揺らし 落とす――
Aa rakujitsu no kaze
Mujou ni kuchite iku mi no
Tomoshibi wo yurashi otosu
อา สายลมยามสายัณห์เจ้าเอย
จงพัดพาร่างกายที่เน่าเปื่อยนี้ไปอย่างไร้ความรู้สึก
จนกว่าวิญญาณที่สั่นไหวจะดับมอดลง
「いつか、私がヒトじゃなくなっても、
あなたは、私を愛してくれますか？」
怖くて真実は告げられぬまま
そっと ひとり、最後の羽を折り…
"Itsuka, watashi ga HITO ja
nakunatte mo,
Anata wa, watashi wo aishite kuremasu ka?"
Kowakute shinjitsu wa tsugerarenu mama
Sotto hitori, saigo no hane wo ori...
"หากในสักวันหนึ่ง
ข้าหาได้เป็นมนุษย์เฉกเช่นนี้แล้วไซร้
แล้วตัวท่านนั้น จะยังคงรักข้าอยู่ไหม?"
ข้าไม่กล้าที่จะนึกถึงความจริงอันน่าหวาดหวั่น
จึงได้แต่เด็ดขนปีกสุดท้ายออกมา...
「当たり前だよ」って 僕は笑い
翼を失くした君を抱きしめ、言った
綺麗に羽ばたいた あの日の鶴を
ずっと、今でも覚えているよ
"Atarimae da yo" tte
boku wa warai
Tsubasa wo nakushita kimi wo dakishime, itta
Kirei ni habataita ano hi no tsuru wo
Zutto, ima demo oboete iru yo
"แน่นอนที่สุด" ข้ายิ้มออกมา
และโอบกอดเจ้าที่สูญเสียปีกเอาไว้ยามเอ่ยเอื้อน
กระเรียนแสนงามที่กางปีกโผบินเมื่อวันนั้น
แม้จนบัดนี้
ข้าก็ยังคงจดจำได้แม่นยำอยู่เสมอมา
そして 変わらず君を 愛しているよ
Soshite kawarazu kimi wo aishite iru yo
และสุดท้ายนี้
ข้ายังคงรักเจ้าไม่เคยเปลี่ยนแปร
